archaegrammetry
Archeologia w XXI wieku nie jest nauką stricte humanistyczną. W badaniach powszechne jest wykorzystywanie analiz chemicznych i fizycznych pomagających dokładniej zinterpretować pozyskane materiały zabytkowe, a studia przyrodnicze są wykorzystywane są do rekonstrukcji krajobrazu kulturowego.
Techniki dokumentacji dziedzictwa również ewoluują. Najpowszechniejszą jest rysunek, który stanowi standard w dokumentacji polowej oraz obrazowania w publikacjach drukowanych. Podobnie sytuacja wygląda z fotografią czyli niezastapioną w dokładnym odzwierciedleniu i zachowaniu przeszłości oraz form obiektów.
Technologia nabrała ogromnego pędu co wpływa na standardy w dokumentacji. Drony są wykorzystywane w archeologii lotniczej i skanowania terenu, podobne zastosowanie mają naziemne skanery 3D. Jednakże to powszechnie wykorzystywane jest w archeologii w krajach "zachodnich"., a w Polsce technologia cyfrowa dopiero "raczkuje ulegając konserwatywnemu podejściu do nauk humanistycznych.
Rodzi się również pytanie co z pozyskanym wcześniej materiałem ruchomym? Większość spoczywa w pudłach w magazynach muzealnych lub ośrodków naukowych czekając na opisanie w pracach dyplomowych, po czym wracają na półki przyciągając coraz więcej kurzu, a praca dyplomowa zajmuje miejsce na innej pułce. Inną kwestią jest ograniczony dostęp do zalegającego materiału. Jedną z misji archeologa jest zachowanie i ochrona dziedzictwa kulturowego dla przyszłych pokoleń.
ArchaeGrammetry jest projektem, który ma za zadanie digitalizację zabytków kultury materialnej, wykopów archeologicznych i krajobrazu kulturowego do postaci modeli 3D, które są namiastką kontaktu ze znaleziskiem np. podczas pisania wspomnianych prac dyplomowych. Takie modele są świetną alternatywą dla muzealnych gablot i przeniesienia ekspozycji w XXI wiek co skutkuje trafieniem do szerszego grona odbiorców w artakcyjniejszej formie.
Projekt zakłąda również opracowanie metod publikowania uzskanych wyników w materiałach naukowych.
Oferta digitalizacji cyfrowej przeznaczona jest dla ośrodków naukowych - nie tylko archeologicznych, ale również antropologicznych czy geologicznych oraz jednostek muzealnych i indywidualnych badaczy chcących wprowadzić swoje badania przeszłosci, tej zamieszchłej i tej niedalekiej, w przyszłość. Modele doskonale sprawdzą się w prezentacjach multimedialnych na konferencjach naukowych, podczas wykładów na uczelniach czy prelekcjach organizowanych przez muzea lub szkoły dla dzieci i młodzieży.
Do digitalizacji wykorzystywane jest profesionalne oprogramowanie oraz sprzęt fotograficzny. Metoda fotogrametryczna w dokumentacji zabytków jest powszechna w światowej nauce, powstają wirtualne muzea i wierzymy, że w niedalekiej przyszłości fotogrametria jako tańsza alternatywa dla skanerów 3D będzie standardem w Polskiej nauce i krokiem w popularyzacji archeologii i prezentowaniu wyników badań.
Projekt i realizacja: Karol Łukomiak